باغبان  باشی

[ قاسمعلي عمران ] -
[ غلامرضا اميني رنجبر ] -
[ ارجمندي ] -
[ همايون فخيم احمدي ] -

خلاصه مقاله:

ضايعات از جمله محصولات ناخواست ه درحيات بشري ودرعين حال جزو لاينفك هرفرآيند توسعه دربخشهاي مختلف از جمله كشاورزي مي باشد . باغباني نيز از جمله زيربخشهاي بخش كشاورزي است . بخش كشاورزي در ايران چون تامين كننده ي بيش از 80 درصد غذاي كشور مي باشد ، بنابراين يكي از عمده ترين بخشهاي توليد كننده ي ضايعات وپسماند است . از طرفي با توجه به اهميت مقوله مديريت پسماند وكاهش ضايعات براي دستيابي به اهداف توسعه پايدار وحفظ محيط ريست ، موارد قانوني متعددي در برنامه چهارم ( ماده 18 و61 ) وقانون مديريت پسماند تدوين گشته است . با عنايت به موارد فوق ، مديريت ضايعات وپسماند ها در بخش كشاورزي از اهميت خاصي برخوردار مي شود . لذا مطالعه اي بصورت مواردي در استان تهران براي شناسايي مساله وارايه راهكارهايي مناسب در مورد مديريت جامع ضايعات در زير بخش باغباني بخش كشاورزي انجام گرفت . در قسمت اول اين مطالعه به منظور بررسي وضعيت موجود توليد ضايعات در زير بخش از روش نمونه گيري طبقه بندي استفاده شد. نتيجه ي اين بررسي بيانگر وجود 45 درصد ضايعات درزير بخش باغي بود. علاوه بربررسي وضعيت موجود ، تاكيد اين مطالعه بررايه راهكارهاي كاهش احتمال به وجود آمدن پسماند ها در بخش كشاورزي ، بع عنوان اساسي ترين روش مديريتي ، نظير اعمال روشهاي مناسب در فرآيند توليد محصولات كشاورزي به تفكيك نوع محصول بوده است . و البته از سوي ديگر بيان نمودن روشهاي مديريتي ديگر شامل استفاده ي مجدد، بازيافت و كمپوست بنا به نوع ضايعات توليد شده ، نيز مورد تمركزتحقيق بوده است . به هرحال ضايعات وپسماندهاي عادي به وجود آمده دربخش مي تواند با رعابت شرايط لازم هم درخوراك دام يا توليد محصولات سلولري استفاده شده يا تبديل به كود كمپوست گردد. نكته ي فراتر در مورد پسماندهاي كشاورزي اينست كه عدم توجه به توليد غذاي سالم مي تواند محصولات غذايي توليدي كشور را درآينده اي نه چندان دور به پسماندي غيرقابل خوراكي بدل نمايد . در آخر مي توان اظهار داشت كه كاهش ضايعات ومديريت پسماند هايكشاورزي درقياس با افزايش سطح زير كشت يا افزايش راندمان توليد رويكردي فرآيندي وجامع نگرانه تر درمورد تحقق امنيت غذايي است و پيشنهاد مي شود كه مورد توجه وعنايت بيشتري قرار گيرد.