8) فرم تربيت و نكات مهم در هرس:  

در صورت خريد نهال استاندارد دو ساله،باغدار با كمترين مشكل مي تواند تربيت مورد نظر را ادامه دهد.مشخصات نهال استاندارد قبلا" ارائه شده است.بهترين فرم تربيت براي سيستم هاي غير داربستي،"اسپيندل" 

است.دادن فرم تربيتي بعد از كاشت،يكي از كارهاي عمده در باغ است كه بايستي هر سال با دقت مديريت شود.با توجه به نكات ذكر شده در خصوص تعداد انشعابات،آرايش و توزيع آنان در اطراف تنه از ارتفاع 50 سانتي متري به بالا،از قطع رئوس شاخه هاي انتهايي به ويژه ليدر انتهايي خودداري شود.در شرايط عمومي ايران،از پايه هاي رويشي متوسط رشد و پررشدكه نياز به سيستم داربستي ندارند،استفاده شود.در صورت استفاده از سيستم داربستي در سالهاي اول،حتما" شاخه هاي جانبي بر روي سيمها،با استفاده از نخهاي اليافي،هدايت شوند.شاخه هاي موازي موجب سايه اندازي بر شاخه هاي پاييني شده و بايد با انتخاب شاخه اي كه در موقعيت و شرايط رشدي بهتري است،ديگري را حذف كرد.فواصل بين انشعابات حدود 15 سانتي متر در نظر گرفته شوند.از رشد      شاخه هاي هم سطح به صورت طوقه در اطراف تنه پرهيز شود.بين تنه اصلي و شاخه ها،يك بازو گذاشته و   زاويه ي آنها را از هم باز كرد.در سال اول براي فرم دهي،شاخه ها به كمك طناب با سيخك روي زمين كوبيده مي شوند.برخي از وزنه استفاده مي كنند.در سال بعد پس از چوبي شدن كامل شاخه ها و رسيدن به فرم مطلوب مي توان وزنه ها و نخ ها را باز كرد.

در هرس نگهداري بايد سعي شود از قطع رئوس انتهايي شاخه هاي جانبي به شدت پرهيز شود تا از تحريك جوانه هاي جانبي به رشد رويشي جلوگيري شود.براي كنترل ارتفاع، ليدر انتهايي را به طرف پايين خم كرده و با  نخ ببنديد. هرس شاخه را در طول دوره ي رشد انجام نداده و به هر شكل از قطع شاخه هاي يكساله پرهيز كنيد.اين كار باعث تحريك گياه به توليد نرك مي شود.در عوض به جاي اين كار،محل قيچي زدن در طول شاخه را كمي پايين تر بياوريد تا به چوب دوساله برسيد.برش را از همين محل انجام دهيد.سال بعد مشاهده خواهيد كرد كه هيچ نركي توليد نمي شود.فقط شاخه هاي دوساله را قطع كنيد.